ચાલીસા

 શ્રી ગણેશ ચાલીસા

દોહા

જય ગણપતિ સદગુણસદન, કવિવર બદન કૃપાલ |

વિઘ્ન હરણ મંગલ કરણ, જય જય ગિરિજાલાલ ||

ચૌપાઈ

જય જય જય ગણપતિ ગણરાજૂ | મંગલ ભરણ કરણ શુભ કાજૂ ||૧

જય ગજબદન સદન સુખદાતા | વિશ્વ વિનાયક બુદ્ઘિ વિધાતા ||૨

વક્ર તુણ્ડ શુચિ શુણ્ડ સુહાવન | તિલક ત્રિપુણ્ડ ભાલ મન ભાવન ||૩

રાજત મણિ મુક્તન ઉર માલા | સ્વર્ણ મુકુટ શિર નયન વિશાલા ||૪

પુસ્તક પાણિ કુઠાર ત્રિશૂલં | મોદક ભોગ સુગન્ધિત ફૂલં ||૫

સુન્દર પીતામ્બર તન સાજિત | ચરણ પાદુકા મુનિ મન રાજિત ||૬

ધનિ શિવસુવન ષડાનન ભ્રાતા | ગૌરી લલન વિશ્વ-વિખ્યાતા ||૭

ઋદ્ઘિ-સિદ્ઘિ તવ ચંવર સુધારે | મૂષક વાહન સોહત દ્ઘારે ||૮

કહૌ જન્મ શુભ-કથા તુમ્હારી | અતિ શુચિ પાવન મંગલકારી ||૯

એક સમય ગિરિરાજ કુમારી | પુત્ર હેતુ તપ કીન્હો ભારી ||૧૦

ભયો યજ્ઞ જબ પૂર્ણ અનૂપા | તબ પહુંચ્યો તુમ ધરિ દ્ઘિજ રુપા ||૧૧

અતિથિ જાનિ કૈ ગૌરિ સુખારી | બહુવિધિ સેવા કરી તુમ્હારી ||૧૨

અતિ પ્રસન્ન હૈ તુમ વર દીન્હા | માતુ પુત્ર હિત જો તપ કીન્હા ||૧૩

મિલહિ પુત્ર તુહિ, બુદ્ઘિ વિશાલા | બિના ગર્ભ ધારણ, યહિ કાલા ||૧૪

ગણનાયક, ગુણ જ્ઞાન નિધાના | પૂજિત પ્રથમ, રુપ ભગવાના ||૧૫

અસ કહિ અન્તર્ધાન રુપ હૈ | પલના પર બાલક સ્વરુપ હૈ ||૧૬

બનિ શિશુ, રુદન જબહિં તુમ ઠાના | લખિ મુખ સુખ નહિં ગૌરિ સમાના ||૧૭

સકલ મગન, સુખમંગલ ગાવહિં | નભ તે સુરન, સુમન વર્ષાવહિં ||૧૮

શમ્ભુ, ઉમા, બહુ દાન લુટાવહિં | સુર મુનિજન, સુત દેખન આવહિં ||૧૯

લખિ અતિ આનન્દ મંગલ સાજા | દેખન ભી આયે શનિ રાજા ||૨૦

નિજ અવગુણ ગુનિ શનિ મન માહીં | બાલક, દેખન ચાહત નાહીં ||૨૧

ગિરિજા કછુ મન ભેદ બઢ઼ાયો | ઉત્સવ મોર, ન શનિ તુહિ ભાયો ||૨૨

કહન લગે શનિ, મન સકુચાઈ | કા કરિહૌ, શિશુ મોહિ દિખાઈ ||૨૩

નહિં વિશ્વાસ, ઉમા ઉર ભયઊ | શનિ સોં બાલક દેખન કહાઊ ||૨૪

પડતહિં, શનિ દૃગ કોણ પ્રકાશા | બોલક સિર ઉડ઼િ ગયો અકાશા ||૨૫

ગિરિજા ગિરીં વિકલ હૈ ધરણી | સો દુખ દશા ગયો નહીં વરણી ||૨૬

હાહાકાર મચ્યો કૈલાશા | શનિ કીન્હો લખિ સુત કો નાશા ||૨૭

તુરત ગરુડ઼ ચઢ઼િ વિષ્ણુ સિધાયો | કાટિ ચક્ર સો ગજ શિર લાયે ||૨૮

બાલક કે ધડ઼ ઊપર ધારયો | પ્રાણ, મન્ત્ર પઢ઼િ શંકર ડારયો ||૨૯

નામ ગણેશ શમ્ભુ તબ કીન્હે | પ્રથમ પૂજ્ય બુદ્ઘિ નિધિ, વન દીન્હે ||૩૦

બુદ્ઘિ પરીક્ષા જબ શિવ કીન્હા | પૃથ્વી કર પ્રદક્ષિણા લીન્હા ||૩૧

ચલે ષડાનન, ભરમિ ભુલાઈ | રચે બૈઠ તુમ બુદ્ઘિ ઉપાઈ ||૩૨

ધનિ ગણેશ કહિ શિવ હિય હરષે | નભ તે સુરન સુમન બહુ બરસે ||૩૩

ચરણ માતુ-પિતુ કે ધર લીન્હેં | તિનકે સાત પ્રદક્ષિણ કીન્હેં ||૩૪

તુમ્હરી મહિમા બુદ્ઘિ બડ઼ાઈ | શેષ સહસમુખ સકે ન ગાઈ ||૩૫

મૈં મતિહીન મલીન દુખારી | કરહું કૌન વિધિ વિનય તુમ્હારી ||૩૬

ભજત રામસુન્દર પ્રભુદાસા | જગ પ્રયાગ, કકરા, દર્વાસા ||૩૭

અબ પ્રભુ દયા દીન પર કીજૈ | અપની ભક્તિ શક્તિ કછુ દીજૈ ||૩૮

શ્રી ગણેશ યહ ચાલીસા, પાઠ કરૈ કર ધ્યાન ||૩૯

નિત નવ મંગલ ગૃહ બસૈ, લહે જગત સન્માન ||૪૦

દોહા

સમ્વત અપન સહસ્ત્ર દશ, ઋષિ પંચમી દિનેશ |

પૂરણ ચાલીસા ભયો, મંગલ મૂર્તિ ગણેશ ||

શ્રી શિવ ચાલીસા

જય ગણેશ ગિરિજા સુવન, મગંલ મૂલ સુજાન

કહત અયોધ્યાદાસ તુમ, દેઉ અભય વરદાન.

જય ગિરિજાપતિ દીનદયાલ

સદા કરત સંતન પ્રતિપાલા

ભાલ ચન્દ્રમા સોહત નીકે

કાનન કુંડલ નાગફની કે

અંગ ગૌર સિર ગંગ બહાયે

મુળ્ડમાલ તન ક્ષાર લગાયે

વસ્ત્ર ખાલ બાઘમ્બર સોહે

છવિ કો દેખી નાગ મુનિ મોહે

મૈના માતુ કી હવે દુલારી

વાન અંગ સોહત છવિ ન્યારી

કર ત્રિશુલ સોહત છવિ ભારી

કરત સદા શત્રુન ક્ષયકારી

નંડિ ગણેશ સોહૈ તહં કૈસે

સાગર મધ્ય કમલ હૈ જૈસે

કાર્તિક શ્યામ ઔર ગણરાઉ

યા છવિ કો કહી જાત ન કાઉ

દેવન જબહી જાય પુકારા

તબ હી દુ:ખ પ્રભુ આપ નિવારા

કિયા ઉપદ્રવ તારક ભારી

દેવન સબ મિલિ તુમહી જુહારી

તુરત ષડાયન આપ પઠાયઉ

લવ નિમેષ મહં મારિ ગિરાયઉ

આપ જલંધર અસુર સંહારા

સુયશ તુમ્હાર વિદિત સંસારા

ત્રિપુરાસુન સન યુધ્ધ મચાઈ

તબ હી કૃપા કર લીન બચાઈ

કિયા તપહિ ભાગીરથ ભારી

પૂર્વ પ્રતિજ્ઞા તાસુ પુરારી

દાનિન મહં તુમ સમ કોઉ નાહી

સેવક સ્તુતિ કરત સદાહી

દેવ માહી મહીમા તબ ગાઈ

અકથ અનાદિ ભેદ નહી પાઈ

પ્રગટી ઉદધિ મંથન તે જ્વાલા

જરત સુરાસુર ભએ વિહાલા

કીન્હ દયા તહં કરી સહાઈ

નીલકંઠ તવ નામ કહાઈ

પૂજન રામચંન્દ્ર જબ કીન્હા

જીત કે લંક વિભીષણ દીન્હા

સહસ કમલ મે હો રહે ઘારી

કીન્હ પરીક્ષા તબહી પુરારી

એક કમલ પ્રભુ રાખેઉ જોઈ

કમલ નયન પૂજન ચહં સોઈ

કઠિન ભક્તિ દેખી પ્રભુ શંકર

ભયે પ્રસન્ન દિયે ઈચ્છિત વર

જય જય જય અનંત અવિનાશી

કરત કૃપા સબકે ઘટ વાસી

દુષ્ટ સકલ નિત મોહી સતાવે

ભ્રમત રહૌ મોહી ચેન ન આવે

ત્રાહી ત્રાહી મે નાથ પુકારો

યે હી અવસર મોહી આન ઉબારો

લૈ ત્રિશુલ શત્રુન કો મારો

સંકટ તે મોહી આન ઉબારો

માતા-પિતા ભ્રાતા સબ હોઈ

સંકટ મે પૂછત નહી કોઈ

સ્વામી એક હૈ આસ તુમ્હારી

આય હુરહુ મમ સંકટ ભારી

ધન નિર્ધન કો દેત સદા હી

જો કોઈ જાંચે સો ફલ પાહી

અસ્તુત કેહી વિધિ કરૈ તુમ્હારી

ક્ષમહૂ નાથ અબ ચૂક હમારી

શંકર હો સંકટ કે નાશન

મંગલ કારણ વિધ્ન વિનાશન

યોગી યતિ મુનિ ધ્યાન લગાવે

શારદ નારદ શીશ નવાવૈ

નમો નમો જય નમ: શિવાય

સુર બ્રહ્માદિક પાર ન પાય

જો યહ પાઠ કરે મન લાઈ

તા પર હોતે હૈ શમ્ભુ સહાઈ

ઋનીયા જો કોઈ હો અધિકારી

પાઠ કરે સો પાવન હારી

પુત્ર હોન કી ઈચ્છા જોઈ

નિશ્ચય શિવ પ્રસાદ તેહિ હોઈ

પંડિત ત્રયોદશી કો લાવે

ધ્યાનપૂર્વક હોમ કરાવે

ત્રયોદશી વ્રત કરે હમેશા

તાકે તન નહી રહે ક્લેશા

ધૂપ દીપ નૈવેદ ચઢાવે

શંકર સમ્મુખ પાઠ સુનાવે

જન્મ જન્મ કે પાપ નસાવે

અંતધામ શિવપુર મે પાવે

કહૈ અયોધ્યાદાસ આસ તુમ્હારી

જાનિ સકલ દુખ હરહુ હમારી

નિત નેમ કર પ્રાત હી, પાઠ કરો ચાલીસા

તુમ મેરી મનોકામના, પૂર્ણ કરો જગદીશા

મગસિર ઉઠી હેમંત ઋતુ, સંવત ચૌસઠ જાન

સ્તુતિ ચાલીસા શિવહીં, પૂર્ણ કીન કલ્યાણ

શ્રી કૃષ્ણ ચાલીસા

દોહા

"બંસી શોભિત કર મધુર, નીલ જલદ તન શ્યામ.

અરુણ અધર જનુ બિમ્બફલ, નયન કમલ અભિરામ

પૂર્ણ ઇન્દ્ર, અરવિન્દ મુખ, પીતામ્બર શુભ સાજ.

જય મનમોહન મદન છવિ, કૃષ્ણચન્દ્ર મહારાજ.."

જય યદુનંદન જય જગવંદન.

જય વસુદેવ દેવકી નન્દન

જય યશુદા સુત નન્દ દુલારે.

જય પ્રભુ ભક્તન કે દૃગ તારે

જય નટ-નાગર, નાગ નથઇયા

કૃષ્ણ કન્હઇયા ધેનુ ચરઇયા

પુનિ નખ પર પ્રભુ ગિરિવર ધારો.

આઓ દીનન કષ્ટ નિવારો

વંશી મધુર અધર ધરિ ટેરૌ.

હોવે પૂર્ણ વિનય યહ મેરૌ

આઓ હરિ પુનિ માખન ચાખો.

આજ લાજ ભારત કી રાખો

ગોલ કપોલ, ચિબુક અરુણારે.

મૃદુ મુસ્કાન મોહિની ડારે

રાજિત રાજિવ નયન વિશાલા.

મોર મુકુટ વૈજન્તીમાલા

કુંડલ શ્રવણ, પીત પટ આછે.

કટિ કિંકિણી કાછની કાછે

નીલ જલજ સુન્દર તનુ સોહે.

છબિ લખિ, સુર નર મુનિમન મોહે

મસ્તક તિલક, અલક ઘુંઘરાલે.

આઓ કૃષ્ણ બાંસુરી વાલે

કરિ પય પાન, પૂતનહિ તાર્‌યો.

અકા બકા કાગાસુર માર્‌યો

મધુવન જલત અગિન જબ જ્વાલા.

ભૈ શીતલ લખતહિં નંદલાલા

સુરપતિ જબ બ્રજ ચઢ્‌યો રિસાઈ.

મૂસર ધાર વારિ વર્ષાઈ

લગત લગત વ્રજ ચહન બહાયો.

ગોવર્ધન નખ ધારિ બચાયો

લખિ યસુદા મન ભ્રમ અધિકાઈ.

મુખ મંહ ચૌદહ ભુવન દિખાઈ

દુષ્ટ કંસ અતિ ઉધમ મચાયો

કોટિ કમલ જબ ફૂલ મંગાયો

નાથિ કાલિયહિં તબ તુમ લીન્હેં.

ચરણ ચિહ્ન દૈ નિર્ભય કીન્હેં

કરિ ગોપિન સંગ રાસ વિલાસા.

સબકી પૂરણ કરી અભિલાષા

કેતિક મહા અસુર સંહાર્‌યો.

કંસહિ કેસ પકડિ દૈ માર્‌યો

માત-પિતા કી બન્દિ છુડાઈ.

ઉગ્રસેન કહઁ રાજ દિલાઈ

મહિ સે મૃતક છહોં સુત લાયો.

માતુ દેવકી શોક મિટાયો

ભૌમાસુર મુર દૈત્ય સંહારી.

લાયે ષટ દશ સહસકુમારી

દૈ ભીમહિં તૃણ ચીર સહારા.

જરાસિંધુ રાક્ષસ કહઁ મારા

અસુર બકાસુર આદિક માર્‌યો.

ભક્તન કે તબ કષ્ટ નિવાર્‌યો

દીન સુદામા કે દુઃખ ટાર્‌યો.

તંદુલ તીન મૂંઠ મુખ ડાર્‌યો

પ્રેમ કે સાગ વિદુર ઘર માઁગે.

દુર્યોધન કે મેવા ત્યાગે

લખી પ્રેમ કી મહિમા ભારી.

ઐસે શ્યામ દીન હિતકારી

ભારત કે પારથ રથ હાઁકે.

લિયે ચક્ર કર નહિં બલ થાકે

નિજ ગીતા કે જ્ઞાન સુનાએ.

ભક્તન હૃદય સુધા વર્ષાએ

મીરા થી ઐસી મતવાલી.

વિષ પી ગઈ બજાકર તાલી

રાના ભેજા સાઁપ પિટારી.

શાલીગ્રામ બને બનવારી

નિજ માયા તુમ વિધિહિં દિખાયો.

ઉર તે સંશય સકલ મિટાયો

તબ શત નિન્દા કરિ તત્કાલા.

જીવન મુક્ત ભયો શિશુપાલા

જબહિં દ્રૌપદી ટેર લગાઈ.

દીનાનાથ લાજ અબ જાઈ

તુરતહિ વસન બને નંદલાલા.

બઢે ચીર ભૈ અરિ મુંહ કાલા

અસ અનાથ કે નાથ કન્હઇયા.

ડૂબત ભંવર બચાવઇ નઇયા

'સુન્દરદાસ' આસ ઉર ધારી.

દયા દૃષ્ટિ કીજૈ બનવારી

નાથ સકલ મમ કુમતિ નિવારો.

ક્ષમહુ બેગિ અપરાધ હમારો

ખોલો પટ અબ દર્શન દીજૈ.

બોલો કૃષ્ણ કન્હઇયા કી જૈ

દોહા

"યહ ચાલીસા કૃષ્ણ કા, પાઠ કરૈ ઉર ધારિ.

અષ્ટ સિદ્ધિ નવનિધિ ફલ, લહૈ પદારથ ચારિ"

શ્રી રામ ચાલીસા

શ્રી રધુબીર ભક્ત હિતકારી સુનિ લીજે પ્રભુ અરજ હમારી

નિશિ દિન ધ્યાન ઘરે જો કોઈ તા સમ ભક્ત ઔર નહિ હોઈ

ધ્યાન ધરે શિવજી મન માહી બ્રહ્મા ઈન્દ્ર પાર નહિ પાહિ

જય જય જય રધુનાથ કૃપાલા સદા કરો સંતન પ્રતિપાલા

દૂત તુમ્હાર વીર હનુમાના જાસુ પ્રભાવ તિહૂં પુર જાના

તુવ ભુજદળ્ડ પ્રચંડ કૃપાળા રાવણ મારિ સુરન પ્રતિપાલા

તુમ અનાથ કે નાથ ગોસાઈ દીનન કે હો સદા સહાઈ

બ્રહ્માદિક તવ પાર ન પાવે સદા ઈશ તુમ્હરો યશ ગાવે

ચારિઉ વેદ ભરત હૈ સાખી તુમ ભક્તનની લજ્જા રાખી

ગુણ ગાવત શારદ મન માહી સુરપતિ તાકો પાર ન પાહી

નામ તુમ્હારે લેત જો કોઈ તા સમ ધન્ય ઔર નહિ હોઈ

રામ નામ હૈ અપરમ્પારા ચારિહુ વેદન જાહિ પુકારા

ગણપતિ નામ તુમહારો લીન્હો તિનકો પ્રથમ પૂજ્ય તુમ કીન્હો.

શેષ રટત નિત નામ તુમ્હારા મહિ કો ભાર શીશ પર ધારા

ફૂલ સમાન રહત સો ભારા પ્રાવંત કોઉ ન તુમ્હરે પાર.

ભરત નામ તુમ્હરો ઉર ઘારો, તાસો કબહૂ ન રણમાં હારો.

નામ શત્રુહન હૃદય પ્રકાશા, સુમિરન હોત શત્રુ કર નાશા

લખન તુમ્હારે આજ્ઞાકારી, સદા કરત સંતન રખવારી

તાતે રણ જીતે નહિ કોઈ, યુધ્ધ જુરે યમહૂ કિન હોઈ

મહાલક્ષ્મી ઘર અવતારા સબ વિધિ કરત પાપ હો છારા

સીતા રામ પુનિતા ગાયો ભુવનેશ્વરી પ્રભાવ દિખાયો

ઘટ સો પ્રકટ ભઈ સો આઈજાકો દેખત ચન્દ્ર લજાઈ,

સો તુમ્હારે નિત પાવ પલોટતા નવો નિધ્ધિ ચરણનમાં લોટતા

સિધ્ધિ અઠારહ મંગલકારી સો તુમ પર જાવે બલિહારી

ઓરહૂ જો અનેક પ્રભુતાઈ સો સીતાઅતિ તુમહિ બનાઈ

ઈચ્છા તે કોટિન સંસારા રચત ન લાગત પલ કી બારા

જો તુમ્હારે ચરણન ચિત લાવે તાકિ મુક્તિ અવસિ હો જાવે

સુનહુ રામ તુમ તાત હમારે તુમહિ ભરત કુલ પૂજ્ય પ્રચારે

તુમહિ દેવ કુલ દેવ હમારે તુમ ગુરૂ દેવ પ્રાણ કે પ્યારે

જો કુછ હો સો તુમહી રાજા જય જય જય પ્રભુ રાખો લાજા.

રામ આત્મા પોષણ હારે જય જય જ્ય દશરથ કે પ્યારે

જય-જય-જય પ્રભુ જ્યોતિ સ્વરૂપા નિર્ગુણ બ્રહ્મ અખંડ અનૂપા

સત્ય સત્ય જય સત્યવત સ્વામી સત્ય સનાતન અંતર્યામી

સત્ય ભજન તુમ્હરો જો ગાવે સો નિશ્ચય ચારો ફલ પાવે

સત્ય શપથ ગૌરીપતિ કીન્હી તુમને ભક્તહિ સબ સિધિ દીન્હી

જ્ઞાન હૃદય દો જ્ઞાન સ્વરૂપા નમો નમો જય જગપતિ ભૂપા

ઘન્ય ધન્ય તુમ ધન્ય પ્રતાપા નામ તુમ્હાર હસ્ત સંતાપા

સત્ય શુધ્ધ દેવન મુખ ગાયા બજી દુન્દુભી શંખ બજાયા

સત્ય સત્ય તુમ સત્ય સનાતન, તુમહી હો હમરે તન મન ધન

યાકો પાઠ ક્રે જો કોઈ જ્ઞાન પ્રકટ તાકે ઉર હોઈ

આવાગમન મિટૈ તિહિ કેરા સત્ય વચન માને શિવ મેરા

ઓર આસ માનમે જો હોઈ મનવાંછિત ફલ પાવે સોઈ

તીનહુ કાલ ધયન જો લ્યાવે તુલસી દલ અરુ ફૂલ ચઢાવે

સાગ પત્ર સો ભોગ લગાવે સો નર સકલ સિધ્ધતા પાવે

અંત સમય રધુબરપુર જાઈ જહાં જન્મ હરિ ભક્ત કહાઈ

શ્રી હરિદાસ કહે અરુ ગાવે સો બૈકુળ્ઠ ધામ કો પાવે.

દોહા

સાત દિવસ જો નેમ કર, પાઠ કરે ચિત લાય

હરિદાસ હરિકૃપા સે, અવસિ ભક્તિ કો પાયા

રામ ચાલીસા જો પઢે રામ ચરણ ચિત લાય

જો ઈચ્છા મનમાં કરે, સકલ સિધ્ધ હો જાય.

શ્રી હનુમાન ચાલીસા

દોહા

શ્રી ગુરુચરણ સરોજ રજ, નિજ મન મુકુર સુધારી;

બરનઉં રઘુબર બિમલ જસુ,જો દાયકુ ફલ ચારિ ।

બુધ્ધિ હિન તનુ જાનિ કે, સૂમિરૌ પવનકુમાર;

બલ બુદ્ધિ વિદ્યા દેહુ મોહિ હરહુ કલેશબિકાર ॥

ચોપાઇ

જય હનુમાન જ્ઞાન ગુન સાગર, જય કપિશ તિંહુ લોક ઉજાગર।

રામદૂત અતુલિત બલ ધામા, અંજનીપુત્ર પવનસુત નામા।

મહાવીર વિક્રમ બજરંગી, કુમતિ નિવાર સુમતિ કે સંગી।

કંચન બરન બિરાજ સુબેસા, કાનન કુંડલ કુંચિત કેસા..૪..

હાથ બજ્ર ઔર ધ્વજા બિરાજે, કાંધે મુંજ જનૈઊ સાજૈ।

સંકર સુવન કેસરી નંદન, તેજપ્રતાપ મહાજગવંદન।

વિદ્યાવાન ગુની અતિ ચાતુર, રામ કાજ કરિબે કો આતુર।

પ્રભુચરિત્ર સુનિબે કો રસિયા, રામલખન સીતા મન બસિયા..૮..

સુક્ષ્મ રુપ ધરિ સિયહિં દિખાવા, બિકટરુપ ધરી લંક જરાવા।

ભીમ રુપ ધરી અસુર સંહારે, રામચંદ્ર કે કાજ સવારે।

લાય સજીવન લખન જીયાયે, શ્રી રઘુબીર હરષિ ઉર લાયે।

રઘુપતિ કીન્હીં બહુત બડાઇ, તુમ મમ પ્રિય ભરત સમ ભાઇ..૧૨..

સહસ્ર બદન તુમ્હરો જસ ગાવૈ, અસ કહિ શ્રીપતિ કંઠ લગાવૈ।

સનકાદિક બ્રહ્માદિ મુનીસા, નારદ સારદ સહિત અહીસા।

જમ કુબેર દિગપાલ જહાં તે, કબિ કોબિદ કહિ સકે કહાં તે,

તુમ ઉપકાર સુગ્રીવહિં કીન્હા, રામ મિલાય રાજ પદ દીન્હા..૧૬..

તુમ્હરો મંત્ર બિભીષણ માના, લંકેશ્વર ભયે સબ જગ જાના।

જુગ સહસ્ર યોજન પર ભાનુ, લીલ્યો તાહિ મધુર ફલ જાનૂ।

પ્રભુ મુદ્રિકા મેલિ મુખ માહિં, જલધિ લાંધિ ગયે અચરજ નાહીં।

દુર્ગમ કાજ જગત કે જે તે, સુગમ અનુગ્રહ તુમ્હરે તે તે..૨૦..

રામ દુઆરે તુમ રખવારે, હોત ન આજ્ઞા બિનુ પૈસારે।

સબ સુખ લહૈ તુમ્હારી સરના, તુમ રચ્છક કાહૂ કો ડરના।

આપન તેજ સમ્હારો આપૈ, તીનો લોક હાંક તેં કાપૈ।

ભૂત પિસાચ નિકટ નહિં આવૈ, મહાબીર જબ નામ સુનાવૈ..૨૪..

નાસૈ રોગ હરે સબ પીરા, જપત નિરંતર હનુમંત બીરા।

સંકટ સે હનુમાન છુડાવે, મન કર્મ વચન ધ્યાન જો લાવૈ।

સબ પર રામ તપસ્વી રાજા, તિન કે કાજ સકલ તુમ સાજા।

ઔર મનોરથ જો કોઇ લાવૈ, સોઇ અમિત જીવન ફલ પાવૈ..૨૮..

ચારોં જુગ પરતાપ તુમ્હારા, હૈ પરસિદ્ધ જગત ઉજિયારા।

સાધુ સંત કે તુમ રખવારે, અસુર નિકંદન રામ દુલારે।

અષ્ટ સિદ્ધિ નવ નિધિ કે દાતા, અસ બર દીન જાનકી માતા।

રામ રસાયન તુમ્હારે પાસા, સદા રહો રઘુપતિ કે દાસા..૩૨..

તુમ્હરે ભજન રામ કો પાવૈ, જનમ જનમ કે દુઃખ બિસરાવૈ।

અંતકાલ રઘુબર પુર જાઇ, જહાં જન્મ હરિભક્ત કહાઇ।

ઔર દેવતા ચિત્ત ન ધરઇ, હનુમંત સેઇ સર્વ સુખ કરઇ।

સંકટ કટે મિટૈ સબ પિડા, જો સુમરૈ હનુમંત બલબિરા..૩૬..

જૈ જૈ જૈ હનુમાન ગોંસાઇ, ક્રૃપા કરહુ ગુરુદેવ કી નાઇ।

જો સત બાર પાઠ કરે કોઇ, છૂટહી બંદિ મહાસુખ હોઇ।

જો યહ પઢે હનુમાન ચાલીસા, હોઇ સિદ્ધિ સાખી ગૌરીસા।

તુલસીદાસ સદા હરિ ચેરા, કીજૈ નાથ હ્યદય મહં ડેરા..૪૦..

દોહા

પવનતનય સંકટ હરન, મંગલમૂરતિ રુપ ।

રામ લખન સીતા સહિત, હ્યદય બસહુ સુરભૂપ ॥

|| સિયાવર રામચંદ્ર કી જય ||

|| ઉમાપતિ મહાદેવ કી જય ||

|| પવનસૂત હનુમાન કી જય ||

|| બોલો ભાઇ સબ સંતન કી જય ||

મનોજવમ્ મારુતતુલ્યવેગમ્ જીતેન્દ્વિયમ્ બુદ્ધિમતાંમ્ વરિષ્ઠમ્ ।

વાતાત્મજમ્ વાનરયૂથમુખ્યમ્ શ્રી રામદૂતમ્ શરણમ્ પ્રપદ્યે ॥

શ્રી સાંઈ ચાલીસા

પહલે સાઈ કે ચરણોં મેં, અપના શીશ નમાઊં મૈં.

કૈસે શિરડી સાઈ આએ, સારા હાલ સુનાઊં મૈં,

કૌન હૈ માતા, પિતા કૌન હૈ, યે ન કિસી ને ભી જાના.

કહાં જન્મ સાઈ ને ધારા, પ્રશ્ન પહેલી રહા બના,

કોઈ કહે અયોધ્યા કે, યે રામચંદ્ર ભગવાન હૈં.

કોઈ કહતા સાઈ બાબા, પવન પુત્ર હનુમાન હૈં,

કોઈ કહતા મંગલ મૂર્તિ, શ્રી ગજાનંદ હૈં સાઈ.

કોઈ કહતા ગોકુલ મોહન, દેવકી નન્દન હૈં સાઈ,

શંકર સમઝે ભક્ત કઈ તો, બાબા કો ભજતે રહતે.

કોઈ કહ અવતાર દત્ત કા, પૂજા સાઈ કી કરતે,

કુછ ભી માનો ઉનકો તુમ, પર સાઈ હૈં સચ્ચે ભગવાન.

બડે દયાલુ દીનબંધુ, કિતનોં કો દિયા જીવન દાન,

કઈ વર્ષ પહલે કી ઘટના, તુમ્હેં સુનાઊંગા મૈં બાત.

કિસી ભાગ્યશાલી કી, શિરડી મેં આઈ થી બારાત,

આયા સાથ ઉસી કે થા, બાલક એક બહુત સુન્દર.

આયા, આકર વહીં બસ ગયા, પાવન શિરડી કિયા નગર,

કઈ દિનોં તક ભટકતા, ભિક્ષા માઁગ ઉસને દર-દર.

ઔર દિખાઈ ઐસી લીલા, જગ મેં જો હો ગઈ અમર,

જૈસે-જૈસે અમર ઉમર બઢી, બઢતી હી વૈસે ગઈ શાન.

ઘર-ઘર હોને લગા નગર મેં, સાઈ બાબા કા ગુણગાન,

દિગ્‌ દિગંત મેં લગા ગૂંજને, ફિર તો સાઈ જી કા નામ.

દીન-દુખી કી રક્ષા કરના, યહી રહા બાબા કા કામ,

બાબા કે ચરણોં મેં જાકર, જો કહતા મૈં હૂં નિર્ધન.

દયા ઉસી પર હોતી ઉનકી, ખુલ જાતે દુઃખ કે બંધન,

કભી કિસી ને માંગી ભિક્ષા, દો બાબા મુઝકો સંતાન.

એવં અસ્તુ તબ કહકર સાઈ, દેતે થે ઉસકો વરદાન,

સ્વયં દુઃખી બાબા હો જાતે, દીન-દુઃખી જન કા લખ હાલ.

અન્તઃકરણ શ્રી સાઈ કા, સાગર જૈસા રહા વિશાલ,

ભક્ત એક મદ્રાસી આયા, ઘર કા બહુત બડા ધનવાન.

માલ ખજાના બેહદ ઉસકા, કેવલ નહીં રહી સંતાન,

લગા મનાને સાઈનાથ કો, બાબા મુઝ પર દયા કરો.

ઝંઝા સે ઝંકૃત નૈયા કો, તુમ્હીં મેરી પાર કરો,

કુલદીપક કે બિના અંધેરા, છાયા હુઆ ઘર મેં મેરે.

ઇસલિએ આયા હઁૂ બાબા, હોકર શરણાગત તેરે,

કુલદીપક કે અભાવ મેં, વ્યર્થ હૈ દૌલત કી માયા.

આજ ભિખારી બનકર બાબા, શરણ તુમ્હારી મૈં આયા,

દે-દો મુઝકો પુત્ર-દાન, મૈં ઋણી રહૂંગા જીવન ભર.

ઔર કિસી કી આશા ન મુઝકો, સિર્ફ ભરોસા હૈ તુમ પર,

અનુનય-વિનય બહુત કી ઉસને, ચરણોં મેં ધર કે શીશ.

તબ પ્રસન્ન હોકર બાબા ને , દિયા ભક્ત કો યહ આશીશ,

'અલ્લા ભલા કરેગા તેરા' પુત્ર જન્મ હો તેરે ઘર.

કૃપા રહેગી તુઝ પર ઉસકી, ઔર તેરે ઉસ બાલક પર,

અબ તક નહીં કિસી ને પાયા, સાઈ કી કૃપા કા પાર.

પુત્ર રત્ન દે મદ્રાસી કો, ધન્ય કિયા ઉસકા સંસાર,

તન-મન સે જો ભજે ઉસી કા, જગ મેં હોતા હૈ ઉદ્ધાર.

સાંચ કો આંચ નહીં હૈં કોઈ, સદા ઝૂઠ કી હોતી હાર,

મૈં હઁૂ સદા સહારે ઉસકે, સદા રહૂઁંગા ઉસકા દાસ.

સાઈ જૈસા પ્રભુ મિલા હૈ, ઇતની હી કમ હૈ ક્યા આસ,

મેરા ભી દિન થા એક ઐસા, મિલતી નહીં મુઝે રોટી.

તન પર કપડા દૂર રહા થા, શેષ રહી નન્હીં સી લંગોટી,

સરિતા સન્મુખ હોને પર ભી, મૈં પ્યાસા કા પ્યાસા થા.

દુર્દિન મેરા મેરે ઊપર, દાવાગ્ની બરસાતા થા,

ધરતી કે અતિરિક્ત જગત મેં, મેરા કુછ અવલમ્બ ન થા.

બના ભિખારી મૈં દુનિયા મેં, દર-દર ઠોકર ખાતા થા,

ઐસે મેં એક મિત્ર મિલા જો, પરમ ભક્ત સાઈ કા થા.

જંજાલોં સે મુક્ત મગર, જગતી મેં વહ ભી મુઝસા થા,

બાબા કે દર્શન કી ખાતિર, મિલ દોનોં ને કિયા વિચાર.

સાઈ જૈસે દયા મૂર્તિ કે, દર્શન કો હો ગએ તૈયાર,

પાવન શિરડી નગર મેં જાકર, દેખ મતવાલી મૂરતિ.

ધન્ય જન્મ હો ગયા કિ હમને, જબ દેખી સાઈ કી સૂરતિ,

જબ સે કિએ હૈં દર્શન હમને, દુઃખ સારા કાફૂર હો ગયા.

સંકટ સારે મિટૈ ઔર, વિપદાઓં કા અન્ત હો ગયા,

માન ઔર સમ્માન મિલા, ભિક્ષા મેં હમકો બાબા સે.

પ્રતિબિમ્બિત હો ઉઠે જગત મેં, હમ સાઈ કી આભા સે,

બાબા ને સન્માન દિયા હૈ, માન દિયા ઇસ જીવન મેં.

ઇસકા હી સંબલ લે મૈં, હંસતા જાઊંગા જીવન મેં,

સાઈ કી લીલા કા મેરે, મન પર ઐસા અસર હુઆ.

લગતા જગતી કે કણ-કણ મેં, જૈસે હો વહ ભરા હુઆ,

'કાશીરામ' બાબા કા ભક્ત, શિરડી મેં રહતા થા.

મૈં સાઈ કા સાઈ મેરા, વહ દુનિયા સે કહતા થા,

સીકર સ્વયં વસ્ત્ર બેચતા, ગ્રામ-નગર બાજારોં મેં.

ઝંકૃત ઉસકી હૃદય તંત્રી થી, સાઈ કી ઝંકારોં મેં,

સ્તબ્ધ નિશા થી, થે સોય,ે રજની આંચલ મેં ચાઁદ સિતારે.

નહીં સૂઝતા રહા હાથ કો હાથ તિમિર કે મારે,

વસ્ત્ર બેચકર લૌટ રહા થા, હાય ! હાટ સે કાશી.

વિચિત્ર બડા સંયોગ કિ ઉસ દિન, આતા થા એકાકી,

ઘેર રાહ મેં ખડે હો ગએ, ઉસે કુટિલ અન્યાયી.

મારો કાટો લૂટો ઇસકી હી, ધ્વનિ પડી સુનાઈ,

લૂટ પીટકર ઉસે વહાઁ સે કુટિલ ગએ ચમ્પત હો.

આઘાતોં મેં મર્માહત હો, ઉસને દી સંજ્ઞા ખો,

બહુત દેર તક પડા રહ વહ, વહીં ઉસી હાલત મેં.

જાને કબ કુછ હોશ હો ઉઠા, વહીં ઉસકી પલક મેં,

અનજાને હી ઉસકે મુંહ સે, નિકલ પડા થા સાઈ.

જિસકી પ્રતિધ્વનિ શિરડી મેં, બાબા કો પડી સુનાઈ,

ક્ષુબ્ધ હો ઉઠા માનસ ઉનકા, બાબા ગએ વિકલ હો.

લગતા જૈસે ઘટના સારી, ઘટી ઉન્હીં કે સન્મુખ હો,

ઉન્માદી સે ઇધર-ઉધર તબ, બાબા લેગે ભટકને.

સન્મુખ ચીજેં જો ભી આઈ, ઉનકો લગને પટકને,

ઔર ધધકતે અંગારોં મેં, બાબા ને અપના કર ડાલા.

હુએ સશંકિત સભી વહાઁ, લખ તાણ્ડવનૃત્ય નિરાલા,

સમઝ ગએ સબ લોગ, કિ કોઈ ભક્ત પડા સંકટ મેં.

ક્ષુભિત ખડે થે સભી વહાઁ, પર પડે હુએ વિસ્મય મેં,

ઉસે બચાને કી હી ખાતિર, બાબા આજ વિકલ હૈ.

ઉસકી હી પીડા સે પીડિત, ઉનકી અન્તઃસ્થલ હૈ,

ઇતને મેં હી વિધિ ને અપની, વિચિત્રતા દિખલાઈ.

લખ કર જિસકો જનતા કી, શ્રદ્ધા સરિતા લહરાઈ,

લેકર સંજ્ઞાહીન ભક્ત કો, ગાડી એક વહાઁ આઈ.

સન્મુખ અપને દેખ ભક્ત કો, સાઈ કી આંખેં ભર આઈ,

શાંત, ધીર, ગંભીર, સિન્ધુ સા, બાબા કા અન્તઃસ્થલ.

આજ ન જાને ક્યોં રહ-રહકર, હો જાતા થા ચંચલ,

આજ દયા કી મૂર્તિ સ્વયં થા, બના હુઆ ઉપચારી.

ઔર ભક્ત કે લિએ આજ થા, દેવ બના પ્રતિહારી,

આજ ભક્તિ કી વિષમ પરીક્ષા મેં, સફલ હુઆ થા કાશી.

ઉસકે હી દર્શન કી ખાતિર થે, ઉમડે નગર-નિવાસી.

જબ ભી ઔર જહાં ભી કોઈ, ભક્ત પડે સંકટ મેં.

ઉસકી રક્ષા કરને બાબા, આતે હૈં પલભર મેં,

યુગ-યુગ કા હૈ સત્ય યહ, નહીં કોઈ નઈ કહાની.

આપતગ્રસ્ત ભક્ત જબ હોતા, જાતે ખુદ અર્ન્તયામી,

ભેદભાવ સે પરે પુજારી, માનવતા કે થે સાઈ.

જિતને પ્યારે હિન્દૂ-મુસ્લિમ, ઉતને હી થે સિક્ખ ઈસાઈ,

ભેદ-ભાવ મંદિર-મસ્જિદ કા, તોડ-ફોડ બાબા ને ડાલા.

રાહ રહીમ સભી ઉનકે થે, કૃષ્ણ કરીમ અલ્લાતાલા,

ઘણ્ટે કી પ્રતિધ્વનિ સે ગૂંજા, મસ્જિદ કા કોના-કોના.

મિલે પરસ્પર હિન્દૂ-મુસ્લિમ, પ્યાર બઢા દિન-દિન દૂના,

ચમત્કાર થા કિતના સુન્દર, પરિચય ઇસ કાયા ને દી.

ઔર નીમ કડુવાહટ મેં ભી, મિઠાસ બાબા ને ભર દી,

સબ કો સ્નેહ દિયા સાઈ ને, સબકો સંતુલ પ્યાર કિયા.

જો કુછ જિસને ભી ચાહા, બાબા ને ઉસકો વહી દિયા,

ઐસે સ્નેહશીલ ભાજન કા, નામ સદા જો જપા કરે.

પર્વત જૈસા દુઃખ ન ક્યોં હો, પલભર મેં વહ દૂર ટરે,

સાઈ જૈસા દાતા હમને, અરે નહીં દેખા કોઈ.

જિસકે કેવલ દર્શન સે હી, સારી વિપદા દૂર ગઈ,

તન મેં સાઈ, મન મેં સાઈ, સાઈ-સાઈ ભજા કરો.

અપને તન કી સુધિ-બુધિ ખોકર, સુધિ ઉસકી તુમ કિયા કરો,

જબ તૂ અપની સુધિ તજ, બાબા કી સુધિ કિયા કરેગા.

ઔર રાત-દિન બાબા-બાબા, હી તૂ રટા કરેગા,

તો બાબા કો અરે ! વિવશ હો, સુધિ તેરી લેની હી હોગી.

તેરી હર ઇચ્છા બાબા કો પૂરી હી કરની હોગી,

જંગલ, જગંલ ભટક ન પાગલ, ઔર ઢૂંઢને બાબા કો.

એક જગહ કેવલ શિરડી મેં, તૂ પાએગા બાબા કો,

ધન્ય જગત મેં પ્રાણી હૈ વહ, જિસને બાબા કો પાયા.

દુઃખ મેં, સુખ મેં પ્રહર આઠ હો, સાઈ કા હી ગુણ ગાયા,

ગિરે સંકટોં કે પર્વત, ચાહે બિજલી હી ટૂટ પડે.

સાઈ કા લે નામ સદા તુમ, સન્મુખ સબ કે રહો અડે,

ઇસ બૂઢે કી સુન કરામત, તુમ હો જાઓગે હૈરાન.

દંગ રહ ગએ સુનકર જિસકો, જાને કિતને ચતુર સુજાન,

એક બાર શિરડી મેં સાધુ, ઢોંગી થા કોઈ આયા.

ભોલી-ભાલી નગર-નિવાસી, જનતા કો થા ભરમાયા,

જડી-બૂટિયાં ઉન્હેં દિખાકર, કરને લગા વહ ભાષણ.

કહને લગા સુનો શ્રોતાગણ, ઘર મેરા હૈ વૃન્દાવન,

ઔષધિ મેરે પાસ એક હૈ, ઔર અજબ ઇસમેં શક્તિ.

ઇસકે સેવન કરને સે હી, હો જાતી દુઃખ સે મુક્તિ,

અગર મુક્ત હોના ચાહો, તુમ સંકટ સે બીમારી સે.

તો હૈ મેરા નમ્ર નિવેદન, હર નર સે, હર નારી સે,

લો ખરીદ તુમ ઇસકો, ઇસકી સેવન વિધિયાં હૈં ન્યારી.

યદ્યપિ તુચ્છ વસ્તુ હૈ યહ, ગુણ ઉસકે હૈં અતિ ભારી,

જો હૈ સંતતિ હીન યહાં યદિ, મેરી ઔષધિ કો ખાએ.

પુત્ર-રત્ન હો પ્રાપ્ત, અરે વહ મુંહ માંગા ફલ પાએ,

ઔષધિ મેરી જો ન ખરીદે, જીવન ભર પછતાએગા.

મુઝ જૈસા પ્રાણી શાયદ હી, અરે યહાં આ પાએગા,

દુનિયા દો દિનોં કા મેલા હૈ, મૌજ શૌક તુમ ભી કર લો.

અગર ઇસસે મિલતા હૈ, સબ કુછ, તુમ ભી ઇસકો લે લો,

હૈરાની બઢતી જનતા કી, લખ ઇસકી કારસ્તાની.

પ્રમુદિત વહ ભી મન- હી-મન થા, લખ લોગોં કી નાદાની,

ખબર સુનાને બાબા કો યહ, ગયા દૌડકર સેવક એક.

સુનકર ભૃકુટી તની ઔર, વિસ્મરણ હો ગયા સભી વિવેક,

હુક્મ દિયા સેવક કો, સત્વર પકડ દુષ્ટ કો લાઓ.

યા શિરડી કી સીમા સે, કપટી કો દૂર ભગાઓ,

મેરે રહતે ભોલી-ભાલી, શિરડી કી જનતા કો.

કૌન નીચ ઐસા જો, સાહસ કરતા હૈ છલને કો,

પલભર મેં ઐસે ઢોંગી, કપટી નીચ લુટેરે કો.

મહાનાશ કે મહાગર્ત મેં પહુઁચા, દૂઁ જીવન ભર કો,

તનિક મિલા આભાસ મદારી, ક્રૂર, કુટિલ અન્યાયી કો.

કાલ નાચતા હૈ અબ સિર પર, ગુસ્સા આયા સાઈ કો,

પલભર મેં સબ ખેલ બંદ કર, ભાગા સિર પર રખકર પૈર.

સોચ રહા થા મન હી મન, ભગવાન નહીં હૈ અબ ખૈર,

સચ હૈ સાઈ જૈસા દાની, મિલ ન સકેગા જગ મેં.

અંશ ઈશ કા સાઈ બાબા, ઉન્હેં ન કુછ ભી મુશ્કિલ જગ મેં,

સ્નેહ, શીલ, સૌજન્ય આદિ કા, આભૂષણ ધારણ કર.

બઢતા ઇસ દુનિયા મેં જો ભી, માનવ સેવા કે પથ પર,

વહી જીત લેતા હૈ જગતી કે, જન જન કા અન્તઃસ્થલ.

ઉસકી એક ઉદાસી હી, જગ કો કર દેતી હૈ વિહ્વલ,

જબ-જબ જગ મેં ભાર પાપ કા, બઢ-બઢ હી જાતા હૈ.

ઉસે મિટાને કી હી ખાતિર, અવતારી હી આતા હૈ,

પાપ ઔર અન્યાય સભી કુછ, ઇસ જગતી કા હર કે.

દૂર ભગા દેતા દુનિયા કે, દાનવ કો ક્ષણ ભર કે,

ઐસે હી અવતારી સાઈ, મૃત્યુલોક મેં આકર.

સમતા કા યહ પાઠ પઢાયા, સબકો અપના આપ મિટાકર ,

નામ દ્વારકા મસ્જિદ કા, રખા શિરડી મેં સાઈ ને.

દાપ, તાપ, સંતાપ મિટાયા, જો કુછ આયા સાઈ ને,

સદા યાદ મેં મસ્ત રામ કી, બૈઠે રહતે થે સાઈ.

પહર આઠ હી રામ નામ કો, ભજતે રહતે થે સાઈ,

સૂખી-રૂખી તાજી બાસી, ચાહે યા હોવે પકવાન.

સૌદા પ્યાર કે ભૂખે સાઈ કી, ખાતિર થે સભી સમાન,

સ્નેહ ઔર શ્રદ્ધા સે અપની, જન જો કુછ દે જાતે થે.

બડે ચાવ સે ઉસ ભોજન કો, બાબા પાવન કરતે થે,

કભી-કભી મન બહલાને કો, બાબા બાગ મેં જાતે થે.

પ્રમુદિત મન મેં નિરખ પ્રકૃતિ, છટા કો વે હોતે થે,

રંગ-બિરંગે પુષ્પ બાગ કે, મંદ-મંદ હિલ-ડુલ કરકે.

બીહડ વીરાને મન મેં ભી સ્નેહ સલિલ ભર જાતે થે,

ઐસી સમુધુર બેલા મેં ભી, દુખ આપાત, વિપદા કે મારે.

અપને મન કી વ્યથા સુનાને, જન રહતે બાબા કો ઘેરે,

સુનકર જિનકી કરૂણકથા કો, નયન કમલ ભર આતે થે.

દે વિભૂતિ હર વ્યથા, શાંતિ, ઉનકે ઉર મેં ભર દેતે થે,

જાને ક્યા અદ્ભુત શક્તિ, ઉસ વિભૂતિ મેં હોતી થી.

જો ધારણ કરતે મસ્તક પર, દુઃખ સારા હર લેતી થી,

ધન્ય મનુજ વે સાક્ષાત્‌ દર્શન, જો બાબા સાઈ કે પાએ.

ધન્ય કમલ કર ઉનકે જિનસે, ચરણ-કમલ વે પરસાએ,

કાશ નિર્ભય તુમકો ભી, સાક્ષાત્‌ સાઈ મિલ જાતા.

વર્ષોં સે ઉજડા ચમન અપના, ફિર સે આજ ખિલ જાતા,

ગર પકડતા મૈં ચરણ શ્રી કે, નહીં છોડતા ઉમ્રભર,

મના લેતા મૈં જરૂર ઉનકો, ગર રૂઠતે સાઈ મુઝ પરl,

શ્રી જલારામ ચાલીસા

(દોહા)

અન્નદાન એ શ્રેષ્ઠ દાન, જપે ના જલિયા જૂઠ

રામનામને લૂંટત રહે, જો લૂટી શકે તો લૂંટ

(ચોપાઇ)

ભારત ભૂમિ સંતજનોની, ભક્તિની કરતા લહાણ …૧

ગરવી ગુર્જર ગરવી ગાથા, વીરપુરે સંત જલીયાણ …૨

આવો સંતો સત્સંગમાં, સત્સંગનો રંગ મહાન …૩

ગર્વ ગળ્યા કંસ-રાવણના, આતમરજાને સાચો જાણ …૪

છોડ લાલનપાલન દેહનાં, ત્યજી તમામ ગુમાન …૫

મળ્યો જે મનખો મોંઘેરો, જપ રામનામ હર ત્રાણ …૬

રામનામમાં મગન સદા, સર્વદા રામના દાસ …૭

તુલસી ને જલિયાણના, દિલમાં રામનો વાસ …૮

દિલમાં રામનો વાસ જેને, સંસારનો ના ત્રાસ …૯

રહે ભલે સંસારમાં, મનડું રામજી પાસ …૧૦

તમામ જીવનમાં રામજી પેખે, મુખમાં રામનું નામ …૧૧

પ્રેમરસ પી ને પિવડાવે, ધન ધન શ્રી જલારામ …૧૨

ભક્તિ ખાંડાની ધાર છે, પળ પળ કસોટી થાય …૧૩

હસતાં મુખે દુઃખ સહે, હરિ વહારે ધાય …૧૪

સતગુણથી સુખ મળે, ને સુખ-શાંતિ થાય …૧૫

સુખ-શાંતિમાં આનંદ સાચો, આનંદ આતમ રામ …૧૬

હરિના જનમાં હરિ વસે, વદી રહ્યા જલિયા રામ …૧૭

ચમત્કાર ત્યાં નમસ્કાર, જય રામ કૃષ્ણ ગાય …૧૮

આતમરામને રામ જાણવા, પરચાઓ કંઈ સર્જાય …૧૯

અનુભવ વિનાનું જ્ઞાન કાચું, અનુભવ ગુરુ મહાન …૨૦

શંકાથી શ્રદ્ધા ડગે, શ્રદ્ધા હરિથી મહાન …૨૧

વાચ કાછ ને મનથી, સદા ભજતાં જલારામ …૨૨

અધૂરાં રે ન આદર્યાં, પૂરણ કરે જલારામ …૨૩

બાપાના પરચા હજાર, લખતાં ન આવે પાર …૨૪

ભાવના ભૂખ્યા ભગવાન, બતાવે બાપા વારંવાર …૨૫

સેવા-ત્યાગની જીવતી મૂરત, જલારામ તણો અવતાર …૨૬

નોંધારાના આધાર બાપા, યાદ કરો લગાર …૨૭

જીવતા દેહ લાખનો, સવાલાખની શ્રદ્ધા આજ …૨૮

ભંડારી બાપાનાં વીરબાઈ, સતી પતિવ્રતા કહેવાય …૨૯

અવધૂત સંગે જાતા, કદી ના જે અચકાય …૩૦

ત્યાગ-બલિદાનની અપૂર્વ ગાથા, સ્વર્ણ અક્ષરે અંકાય …૩૧

સતી પુણ્યે જલિયાણ ભક્તિ, બની ગઈ સવાઈ …૩૨

તુલસી મીરાં કબીરાદિ, ને અન્ય સ્મ્ત સાંઈ …૩૩

સંસારમાં રહીને સદા, સદ્ભક્તિ માર્ગ બતાઈ …૩૪

મનમાં ધારો શ્રીરામને, વનમાં શા માટે જાય …૩૫

વાત બધી સ્વાનુભવની, સુણો ભગિની ભાઈ …૩૬

રસોઈ ચારસોની હતી, જમવા આઠસો તૈયાર …૩૭

મૂંઝાયા સાસુમા ત્યારે, મેં આપી હામ લગાર …૩૮

વદ્યો મુખથી જય જલારામ, આઠસો ઓડકાર ખાય …૩૯

વધ્યો મોહન થાળ છતાં, ઘરનાં ખાતાં ન ધરાય …૪૦

શ્રી વિશ્વકર્મા ચાલીસા

શ્રી વિશ્વકર્મા જય નામ અનુપા,

પાવન સુખદ મનન અનુરુપા. ..1

સુંદર સુયશ ભુવન દશચારી,

નીતી પ્રતિગાવત નરનારી. ..2

શારદ શેષ મહેશ ભવાની,

કવિ કોવિદ ગુણ ગ્રાહક ગુણ જ્ઞાની. ..3

આગમ નિગમ પુરાણ મહાના,

ગુણાતિત ગુણવંત શયાના. ..4

જગ મહે જે પરમારથ વાદિ,

ધર્મ ધુરંધર શુભ સનકાદિ. ..5

નિત નિત ગુણયશ ગાવત તુમ્હારે,

ધન્ય ધન્ય વિશ્વકર્મા હમારે. ..6

આદિસૃષ્ટિ મહે અવિનાશી,

મોક્ષ ધામ તજી આયા સુપાસી. ..7

જગ મહે લીક શુભ જાકી,

ભુવન ચારી દશ કીર્તિ કલાકી. ..8

બ્રહ્મચારી આદિત્ય ભયો જબ,

વેદ પારંગત ઋષિ ભયો તબ. ..9

દર્શન શાસ્ત્ર વિઘ્ન પુરાણા,

કીર્તિ કલા ઇતિહાસ સુજાણા. ..10

આદિ વિશ્વકર્મા કહલાયા,

ચૌદ વિદ્યા ભૂમિ ફેલાયા. ..11

લોહ કાષ્ટ અરૂ તામ્ર સુવર્ણા,

શિલા શિલ્પ જો પંચક વર્ણા. ..12

આપે શિક્ષા દુ:ખ દારીદ્ર નાશે,

સુખ સમૃધ્ધિ જગ માહે પરકાશે. ..13

સનકાદિક ઋષિ શિષ્ય તુમારે,

બ્રહ્માદિક જૈન મુનિ પુકારે. ..14

જગદગુરૂ ઇશ હેતુ ભયો તુમ,

અમ અજ્ઞાન સમૂહ હણ્યો તુમ. ..15

દિવ્ય અલૌકિક ગુણ જોકે વર,

વિઘ્ન વિનાશ ભય ટારન કર. ..16

સૃષ્ટિ કરત હીત નામ તુમારા,

બ્રહ્મા વિશ્વકર્મા મન ધારા. ..17

વિષ્ણુ અલૌકિક જગ રક્ષક સમ,

શિવ કલ્યાણ દાયક અતિ અનુપમ ..18.

નમો નમો જય વિશ્વકર્મા દેવા,

સેવન સુલભ મનોરથ મેવા. ..19

દેવ દાનવ કિન્નર ગન્ધર્વા,

પ્રણવત યુગલ ચરણ પર સર્વા. ..20

અવિચળ ભક્તિ હ્રદય બસ જાકે,

ચાર પદારથ કરતલ જાકે. ..21

સેવત તુમકો ભુવન દશ ચારી,

પાવન ચરણ મનો ભવ કારી. ..22

વિશ્વકર્મા દેવન કર દેવા,

સેવત સુલભ અલૌકિક મેવા. ..23

લોકિક કીર્તિ કલા ભંડારા,

દાતા ત્રિભુવન યશ વિસ્તારા. ..24

ભુવન પુત્ર વિશ્વકર્મા તનુધારી,

વેદ અથર્વણ તત્વ મનનકારી. ..25

અથર્વવેદ અરૂ શિલ્પ શાસ્ત્રકા,

ધનુર્વેદ સબ કૃત્ય આપકા. ..26

જબ જબ વિપત પડી દેવન પર,

કષ્ટ હણ્યો પ્રભુ કલા સેવનકર. ..27

વિષ્ણુ ચક્ર અરૂ બ્રહ્મ કમંડલ,

રૂદ્રશુલ સબ રચ્યો ભવ્મંડળ. ..28

ઇન્દ્રધનુષ અરૂ ધનુષ પિનાકા,

પુષ્પક વિમાન અલૌકિક ચાકા. ..29

વાયુ યાન મય ઉડન ખટોલા,

વિદ્યુત કલા તંત્ર સબ ખોલે. ..30

સૂર્ય ચંદ્ર નવ ગ્રહ દિક્પાલા,

લોક લોકાન્તર વ્યોમ પાતાલા. ..31

અગ્નિ વાયુ ક્ષિતિ જલ આકાશા,

આવિષ્કાર સકલ પરકાશા. ..32

મનુ મય ત્વષ્ટા શિલ્પી મહાના,

દૈવાગમ મુનિપંચ સુજાના. ..33

લોહ કાષ્ટ શિલા તામ્ર સુકર્મા,

સુવર્ણકાર મય પંચક ધર્મા. ..34

શિવ દધિચિ હરિશ્ચંદ્ર ભુરાવા,

કલિયુગ શિક્ષા પાઇ સારા. ..35

પરશુરામ નલ નીલ સુચેતા,

રાવણ રામ શિલ્પ સબ ત્રેતા. ..36

દ્વાપર દ્રોણાચાર્ય હુલાસા,

વિશ્વકર્મા કુળ કીન્હ પ્રકાશા. ..37

મય કૃત્ય શિલ્પ યુધિષ્ઠિર પાયેઉ,

વિશ્વકર્મા ચરણન ચિત ધ્યાયેઉ. ..38

નાના વિધ તિલસ્મ કલીમે દેખા,

વિક્રમ પુતલી દુષ્ય આલેખા. ..39

વર્ણાતીત અકથ ગુણ સારા,

નમો નમો ભવ તારણ હારા. ..40

શ્રી લક્ષ્મી ચાલીસા

દોહા

માતુ લક્ષ્મી કરિ કૃપા, કરો હૃદય મેં વાસ.

મનોકામના સિદ્ધ કરિ, પુરવહુ મેરી આસ,

સોરઠા

યહી મોર અરદાસ, હાથ જોડ વિનતી કરૂઁ.

સબવિધિ કરૌ સુવાસ, જય જનનિ જગદંબિકા,

સિંધુ સુતા મૈં સુમિરૌં તોહી. જ્ઞાન બુદ્ધિ વિદ્યા દો મોહી,

તુમ સમાન નહિં કોઈ ઉપકારી. સબ વિધિપુરવહુ આસ હમારી,

જય જય જગત્‌ જનનિ જગદમ્બા. સબકી તુમ હી હો અવલંબા,

તુમ હી હો સબ ઘટ-ઘટ વાસી. વિનતી યહી હમારી ખાસી,

જગજનની જય સિંધુ કુમારી. દીનન કી તુમ હો હિતકારી,

વિનવૌં નિત્ય તુમહિં મહારાની. કૃપા કરૌ જગ જનની ભવાની,

કેહિ વિધિ સ્તુતિ કરૌં તિહારી. સુધિ લીજૈ અપરાધ બિસારી,

કૃપા દૃષ્ટિ ચિતવો મમ ઓરી. જગજનની વિનતી સુન મોરી,

જ્ઞાન બુદ્ધિ જય સુખ કી દાતા. સંકટ હરો હમારી માતા.

ક્ષીરસિંધુ જબ વિષ્ણુ મથાયો. ચૌદહ રત્ન સિંધુ મેં પાયો,

ચૌદહ રત્ન મેં તુમ સુખરાસી. સેવા કિયો પ્રભુ બનિ દાસી,

જબ-જબ જન્મ જહાઁ પ્રભુ લીન્હા. રૂપ બદલ તહં સેવા કીન્હા,

સ્વયં વિષ્ણુ જબ નર તનુ ધારા. લીન્હેઉ અવધપુરી અવતારા,

તબ તુમ પ્રગટ જનકપુર માહીં. સેવા કિયો હૃદય પુલકાહીં,

અપનાયૌં તોહિ અંતર્યામી. વિશ્વ વિદિત ત્રિભુવન કી સ્વામી,

તુમ સબ પ્રબલ શક્તિ નહિં આની. કહં લૌ મહિમા કહૌં બખાની,

મન ક્રમ વચન કરૈ સેવકાઈ. મન ઇચ્છિત વાંછિત ફલ પાઈ,

તજિ છલ કપટ ઔર ચતુરાઈ. પૂજહિં વિવિધ ભાંતિ મન લાઈ,

ઔર હાલ મૈં કહૌં બુઝાઈ. જો યહ પાઠ કરૈ મન લાઈ,

તાકૌ કોઈ કષ્ટ ન હોઈ. મન ઇચ્છિત પાવૈ ફલ સોઈ,

ત્રાહિ ત્રાહિ જય દુઃખ નિવારિણિ. ત્રિવિધ તાપ ભવ બંધન હારિણિ,

જો ચાલીસા પઢૈ પઢાવૈ. ધ્યાન લગાકર સનૈ સુનાવૈ,

તાકૌ કોઈ ન રોગ સતાવૈ. પુત્ર આદિ ધન સંપત્તિ પાવૈ,

પુત્રહીન અરુ સંપત્તિ હીના. અંધ બધિર કોઢી અતિ દીના,

વિપ્ર બોલાય કૈ પાઠ કરાવૈ. શંકા દિલ મેં કભી ન લાવૈ,

પાઠ કરાવૈ દિન ચાલીસા. તા પર કૃપા કરૈં ગૌરીસા,

સુખ સંપત્તિ બહુત-સી પાવૈ. કમી નહીં કાહૂ કી આવૈ,

બારહ માસ કરૈ જો પૂજા. તેહિ સમ ધન્ય ઔર નહિં દૂજા,

પ્રતિદિન પાઠ કરૈ મન માહી. ઉન સમ કો જગ મેં કહુઁ નાહીં,

બહુવિધિ ક્યા મૈં કરૌં બડાઈ. લેય પરીક્ષા ધ્યાન લગાઈ,

કરિ વિશ્વાસ કરૈ વ્રત નેમા. હોય સિદ્ધ ઉપજૈ ઉર પ્રેમા,

જય જય જય લક્ષ્મી ભવાની. સબમેં વ્યાપિત હો ગુણ ખાની,

તુમ્હરો તેજ પ્રબલ જગ માહીં. તુમ સમ કોઉ દયાલુ કહુઁ નાહિં,

મોહિ અનાથ કી સુધિ અબ લીજૈ. સંકટ કાટિ ભક્તિ મોહિ દીજૈ,

ભૂલ ચૂક કરિ ક્ષમા હમારી. દર્શન દીજૈ દશા નિહારી,

બિન દર્શન વ્યાકુલ અધિકારી. તુમહિ અછત દુઃખ સહતે ભારી,

નહિં મોહિં જ્ઞાન બુદ્ધિ હૈ તન મેં. સબ જાનત હો અપને મન મેં,

રૂપ ચતુર્ભુજ કરકે ધારણ. કષ્ટ મોર અબ કરહુ નિવારણ,

કેહિ પ્રકાર મૈં કરૌં બઢાઈ. જ્ઞાન મોહિ નહિં અધિકાઈ,

દોહા

ત્રાહિ ત્રાહિ દુઃખ હારિણી, હરો વેગિ સબ ત્રાસ.

જયતિ જયતિ જય લક્ષ્મી, કરો શત્રુ કો નાશ,

રામદાસ ધરિ ધ્યાન નિત, વિનય કરત કર જોર.

માતુ લક્ષ્મી દાસ પર, કરહુ દયા કી કોર

શ્રી ગાયત્રી ચાલીસા

દોહા

હીમ, શ્રીં, ક્લીં, મેઘા, પ્રભા, જીવન જ્યોતિ પ્રચંડ.

શાંતિ, ક્રાંતિ, જાગૃતિ, પ્રગતિ, રચના, શક્તિ અખંડ.

જગત જનની, મંગલ રરનિ, ગાયત્રી સુખધામ.

પ્રણવો સાવિત્રી, સ્વધા, સ્વાહા પુરન કામ.

ભૂર્ભુવ: સ્વ: ` યુત જનની

ગાયત્રી નિત કલિમલ દહની.

અક્ષર ચોબીસ પરમ પુનિતા

ઈનમે બસે શાસ્ત્ર શ્રુતિ ગીતા.

શાશ્વત સતોગુણી સતરૂપા

સત્ય સનાતન સુધા અનુપા

હંસારૂઢ શ્વેતાંબર ધારી

સ્વર્ણકાંતિ સુચિ ગગન બિહારી

પુસ્તક પુષ્પ કમંડલ માલા

શુભ્રવર્ણ તનુ નયન વિશાલા

ધ્યાન ધરત પુલકિત હિય હોઈ

સુખ ઉપજત દુ:ખ દુરમિત ખોઈ

કામધેનું તુમ સુર તરૂ છાયા

નિરાકારકી અદભુત માયા

તુમ્હારી શરણ ગહૈ જો કોઈ

તરૈ સકલ સંકટ સો સોઈ

સરસ્વતી લક્ષ્મી તુમ કાલી

દિપૈ તુમ્હારી જ્યોતિ નિરાલી

તુમ્હારી મહિમા પાર ન પાવૈ

જો શારદ સતમુખ ગુણ ગાવૈ

ચાર વેદ કી માતુ પુનિતા

તુમ બ્રહ્માણી ગૌરી સીતા

મહામંત્રે જીતને જગ માહી

કોઉ ગાયત્રી સમ નાહિ

સુમરન હિય મે જ્ઞાન પ્રકાશે

આલસ પાપ અવિદ્યા નાસૈ

સૃષ્ટિ બીજ જગ જનની ભવાની

કાલરાત્રિ વરદા કલ્યાણી

બ્રહ્મા વિષ્ણુ રુદ્ર સુર જે તે

તુમસો પાવૈ સુરતા તેતે

તુમ ભક્તન કી ભક્ત તુમ્હારે

જનનિહિં પુત્ર પ્રાણ તે પ્યારે

મહિમા અપરંપાર તુમ્હારી

જય જય જય ત્રિપદા ભય હારી

પુરિત સકલ મે જ્ઞાન વિજ્ઞાના

તુમ સબ અધિક ન જગ મે આના

તુમ્હી જાનિ કુછ રહિ ન શેષા

તુમ્હી પાય કુછ રહિ ન કલેશા

જાનત તુમ્હી તુમ્હી હૈ જાઈ

પારસ પરસિ કુધાતુ સુહાઈ

તુમ્હારી શક્તિ દપૈ સબ ઠાઈ

માતા તુમ સબ ઠૌર સમાઈ

ગ્રહ નક્ષત્ર બ્રહ્માંડ ધનેરે

સન ગતિવાન તુમ્હારી પ્રેરે

સકલ સૃષ્ટિ કી પ્રાણ વિધાતા

પાલક, પોષક, નાશક ત્રાતા

માતેશ્વરી દયા વ્રત ધારી

તુમ સન તરે પાતકી ભારી

જાપાર કૃપા તુમ્હારી હોઈ

તાપાર કૃપા કરે સબ કોઈ

મંદ બુધ્ધિ તે બુદ્ધિ બલ પાવૈ

રોગી રોગ રહિત હો જાવે

દારિદ્ર મિટૈ કટૈ સબ પીરા

નાશૈ દુ:ખ હરૈ ભવ ભીરા

ગ્રહ ક્લેશ ચિત ચિંતા ભારી

નાસૈ ગાયત્રી ભય હારી

સંતતિ હીન સુસંતતિ પાવૈ

સુખ સંપત્તિ યુત મૌદ મનાવે

ભૂત પિશાચ સબ ભય ખાવૈ

યમ કે દૂત નિકટ નહિ આવે

જો સવધા સુમિરે ચિત લાઈ

અછત સુહાગ સદા સુખદાઈ

ઘર વર સુખપ્રદ લહૈ કુમારી

વિધવા રહે સત્ય સત્ય વ્રત ધારી

જ્યતિ જ્યતિ જગદંબા ભવાની

તુમ સબ ઔર દયાલુ ન દાની

જો સદગુરૂ સો દિક્ષા પાવૈ

સો સાધન કો સફલ બનાવે

સુમિરન કરે સુરૂચિ બડભાગી

લહૈ મનોરથ ગૃહી વિરાગી

અષ્ટ સિધ્ધિ નવ નિધિ કી દાતા

સબ સમર્થ ગાયત્રી માતા

ઋષિ, મુનિ, યતિ, તપસ્વી, યોગી

આરત, અર્થી, ચિતિંત ભોગી

જો જો શરણ તુમ્હારી આવૈ

સો સો મન વાંછિત ફલ પાવૈ

બલ, બુધ્ધિ, વિદ્યા, શીલ, સ્વભાઉ,

ધન, વૈભવ, યશ તેજ ઉછાઉ

સકલ બઢૈ ઉપજે સુખ નાના

જો યહ પાઠ કરૈ ધરિ ધ્યાના.

યહ ચાલિસા ભક્તિયુત પાઠ કરૈ જો કોય

તાપાર કૃપા પ્રસન્નતા, ગાયત્રી કી હોય

` ભૂર્ભુવ: સ્વ: તત્સવિતુર્વરેણ્યં ભર્ગો દેવસ્ય

ધીમહી ધિયો યો ન: પ્રચોદયાત.

શ્રી દુર્ગા ચાલીસા

નમો નમો દુર્ગે સુખ કરની.

નમો નમો દુર્ગે દુઃખ હરની

નિરંકાર હૈ જ્યોતિ તુમ્હારી.

તિહૂઁ લોક ફૈલી ઉજિયારી

શશિ લલાટ મુખ મહાવિશાલા.

નેત્ર લાલ ભૃકુટિ વિકરાલા

રૂપ માતુ કો અધિક સુહાવે.

દરશ કરત જન અતિ સુખ પાવે

તુમ સંસાર શક્તિ લૈ કીના.

પાલન હેતુ અન્ન ધન દીના

અન્નપૂર્ણા હુઈ જગ પાલા.

તુમ હી આદિ સુન્દરી બાલા

પ્રલયકાલ સબ નાશન હારી.

તુમ ગૌરી શિવશંકર પ્યારી

શિવ યોગી તુમ્હરે ગુણ ગાવેં.

બ્રહ્મા વિષ્ણુ તુમ્હેં નિત ધ્યાવેં

રૂપ સરસ્વતી કો તુમ ધારા.

દે સુબુદ્ધિ ઋષિ મુનિન ઉબારા

ધરયો રૂપ નરસિંહ કો અમ્બા.

પરગટ ભઈ ફાડકર ખમ્બા

રક્ષા કરિ પ્રહ્લાદ બચાયો.

હિરણ્યાક્ષ કો સ્વર્ગ પઠાયો

લક્ષ્મી રૂપ ધરો જગ માહીં.

શ્રી નારાયણ અંગ સમાહીં

ક્ષીરસિન્ધુ મેં કરત વિલાસા.

દયાસિન્ધુ દીજૈ મન આસા

હિંગલાજ મેં તુમ્હીં ભવાની.

મહિમા અમિત ન જાત બખાની

માતંગી અરુ ધૂમાવતિ માતા.

ભુવનેશ્વરી બગલા સુખ દાતા

શ્રી ભૈરવ તારા જગ તારિણી.

છિન્ન ભાલ ભવ દુઃખ નિવારિણી

કેહરિ વાહન સોહ ભવાની.

લાંગુર વીર ચલત અગવાની

કર મેં ખપ્પર ખડ્ગ વિરાજૈે.

જાકો દેખ કાલ ડર ભાજૈ

સોહૈ અસ્ત્ર ઔર ત્રિશૂલા.

જાતે ઉઠત શત્રુ હિય શૂલા

નગરકોટ મેં તુમ્હીં વિરાજત.

તિહુઁલોક મેં ડંકા બાજત

શુમ્ભ નિશુમ્ભ દાનવ તુમ મારે.

રક્તબીજ શંખન સંહારે

મહિષાસુર નૃપ અતિ અભિમાની.

જેહિ અઘ ભાર મહી અકુલાની

રૂપ કરાલ કાલિકા ધારા.

સેન સહિત તુમ તિહિ સંહારા

પરી ગાઢ સન્તન પર જબ જબ.

ભઈ સહાય માતુ તુમ તબ તબ

અમરપુરી અરુ બાસવ લોકા.

તબ મહિમા સબ રહેં અશોકા

જ્વાલા મેં હૈ જ્યોતિ તુમ્હારી.

તુમ્હેં સદા પૂજેં નર-નારી

પ્રેમ ભક્તિ સે જો યશ ગાવેં.

દુઃખ દારિદ્ર નિકટ નહિં આવેં

ધ્યાવે તુમ્હેં જો નર મન લાઈ.

જન્મ-મરણ તાકૌ છુટિ જાઈ

જોગી સુર મુનિ કહત પુકારી.

યોગ ન હો બિન શક્તિ તુમ્હારી

શંકર આચારજ તપ કીનો.

કામ અરુ ક્રોધ જીતિ સબ લીનો

નિશિદિન ધ્યાન ધરો શંકર કો.

કાહુ કાલ નહિં સુમિરો તુમકો

શક્તિ રૂપ કા મરમ ન પાયો.

શક્તિ ગઈ તબ મન પછિતાયો

શરણાગત હુઈ કીર્તિ બખાની.

જય જય જય જગદમ્બ ભવાની

ભઈ પ્રસન્ન આદિ જગદમ્બા.

દઈ શક્તિ નહિં કીન વિલમ્બા

મોકો માતુ કષ્ટ અતિ ઘેરો.

તુમ બિન કૌન હરૈ દુઃખ મેરો

આશા તૃષ્ણા નિપટ સતાવેં.

મોહ મદાદિક સબ બિનશાવેં

શત્રુ નાશ કીજૈ મહારાની.

સુમિરૌં ઇકચિત તુમ્હેં ભવાની

કરો કૃપા હે માતુ દયાલા.

ઋદ્ધિ-સિદ્ધિ દૈ કરહુ નિહાલા.

જબ લગિ જિઊઁ દયા ફલ પાઊઁ .

તુમ્હરો યશ મૈં સદા સુનાઊઁ

દુર્ગા ચાલીસા જો કોઈ ગાવૈ.

સબ સુખ ભોગ પરમપદ પાવૈ

દેવીદાસ શરણ નિજ જાની.

કરહુ કૃપા જગદમ્બ ભવાની

ઇતિ શ્રીદુર્ગા ચાલીસા સમ્પૂર્ણ

શ્રી અમ્બે-સ્તુતિ

યા શ્રીઃ સ્વયં સુકૃતિનાં ભવનેષ્વલક્ષ્મીઃ,

પાપાત્મનાં કૃતધિયાં હૃદયેષુ બુદ્ધિઃ.

શ્રદ્ધા સતાં કુલજનપ્રભવસ્ય લજ્જાં,

તાં ત્વાં નતાસ્મિ પરિપાલન દેવિ વિશ્વમ્‌

દેવી પ્રપન્નાર્તિહરે પ્રસીદ પ્રસીદ માતર્જગતઽખિલસ્ય.

પ્રસીદ વિશ્વેશ્વરિ પાહિ વિશ્વ, ત્વમીશ્વરી દેવિ ચરાચરસ્ય

શ્રી દત્ત બાવની ચાલીસા

જય યોગીશ્ર્વર દત દયાળ! તું જ એક જગતમાં પ્રતિપાળઃ

અત્રયનસૂયા, કરી નિમિત પ્રગટયો જગકારણ નિશ્ર્ચિત.

બ્રહ્માહરિહરનો અવતાર, શરણાગતનો તારણહાર

અંતર્યામી સતચિત સુખ, બહાર સદગુરુ ધ્વિભુજ સુમુખ.

ઝોળી અન્નાપૂર્ણા કર માહય , શાન્તિ કમંડલ કર સોહાયઃ

કયાંય ચતુર્ભુજ ષડભુજ સાર, અનંતબાહુ તું નિર્ધાર.

આવ્યો શરણે બાળ અજાણઃ ઊઠ દિગંબર, ચાલ્યા પ્રાણ!

સૂણી અર્જુન કેરો સાદ રીઝયો પૂર્વે તું સાક્ષાતઃ

દીધી રિધ્ધિ સિધ્ધિ અપાર, અંતે મુકિત મહાપદ સાર.

કીધો આજે કેમ વિલંબ? તુજ વિણ મુજનેના આલંબ!

વિષ્ણુશર્મ ધ્વિજ તાર્યો એમ, જમ્યો શ્રાધ્ધમાં દેખી પ્રેમ.

જંભદૈત્યની ત્રાસ્યા દેવ, કીધી મ્હેર તેં ત્યાં તતખેવઃ

વિસ્તારી માયા, દિતિસુત ઈંદ્ર કરે હણાવ્યો તૂર્ત.

એવી લીલા કંઈ કંઈ શર્વ કીધી વર્ણવે કો તે સર્વ?

દોડયો આયુ સુતને કામ, કીધો એને તેં નિષ્કામ,

બોધ્યા યદુ ને પરશુરામ સાધ્યદેવ પ્રહલાદ અકામ.

એવી તારી કૃપા અગાધ! કેમ સૂણે ના મારો સાદ?

દોડ, અંતના દેખ અનંત! મા કર અધવચ શિશુનો અંત!!

જોઈ દ્વિજસ્ત્રી કેરો સ્નેહ, થયો પુત્ર તું નિઃસંદેહ,

સ્મૃર્તગામી કલિતાર કૃપાળ! તાર્યો ધોબી છેક ગમાર.

પેટપીડથી તાર્યો વિપ્ર, બ્રાણીશેઠ ઉગાર્યો ક્ષિપ્રઃ,

કરે કેમ ના મારી વ્યાર? જો આણીગમ એકજ વાર!!

શુષ્ક કાષ્ઠને આણ્યાં પત્ર! થયો કેમ ઉદાસીન અત્ર?

જર્જર વંધ્યા સ્વપ્ન, કર્યો સફળ તે સુતનાં કૃત્સ્ન.

કરી દૂર બ્રાહ્મણનો કોઢ, કીધા પૂરણ એના કોડઃ

વંધ્યા ભેંસ દૂઝવી દેવ, હર્યું દારિદ્રય તે તતખેવ.

ઝાલર ખાઈ રીઝયો એમ, દીધો સુવર્ણઘંટ સપ્રેમ.

બ્રામણસ્ત્રીનો મૃત ભરથાર, કીધો સજીવન તેં નિર્ધાર!

પિશાચ પીડા કીધી દૂર, વિપ્રપુત્ર ઉઠાડયો શૂર

હરી વિપ્રમદ અંત્યજ હાથ, રક્ષયો ભકત ત્રિવિક્રમ તાત!

નિમિષમાત્રે તંતુક એક, પ્હોંચાડયો શ્રીશૈલે દેખ!

એકી સાથે આઠ સ્વરુપ ધરી દેવ બહુરુપ અરુપ,

સંતોષ્યા નિજ ભકત સુજાત, આપી પરચાઓ સાક્ષાત.

યવનરાજની ટાળી પીડ, જાતપાતની તને ન ચીડ.

રામકૃષ્ણ રુપે તેં એમ, કીધી લીલાઓ કંઈ તેમઃ

તાર્યો પથ્થર ગણિકા વ્યાધા! પશુ પંખી તુજને સાધ!!

અધમઓધારણ તારું નામ ગાતાં સરે ન શાંશાં કામ?

આધિ વ્યાધિ ઉપાધિ સર્વ ટળે સ્મરણમાત્રથી શર્વ!

મૂઠચોટ ના લાગે જાણ, પામે નર સ્મરણે નિર્વાણ.

ડાકણ શાકણ ભેંસાસુર, ભૂત પિશાઓ જંદ અસુર

નાસે મૂઠી દઈને તૂર્ત, દત્તધૂન સાંભળતાં મૂર્ત.

કરી ધૂપ ગાએ જે એમ દત્તબાવની આ સપ્રેમ,

સુધરે તેના બંને લોક રહે ન તેને કયાંયે શોક!

દાસી સિધ્ધિ તેની થાય, દુખ દારિદ્રય તેનાં જાય !

બાવન ગુરુવારે નિત નેમ, કરે પાઠ બાવન સપ્રેમ,

યથાવકાશે નિત્ય નિયમ, તેને કદી ન દંડે યમ.

અનેક રુપે એજ અભંગ, ભજતાં નડે ન માયા રંગ!

સહસ્ત્ર નામે નામી એક, દત્ત દિગંબર અસંગ છેક!!

વંદું તુજને વારંવાર, વેદ શ્ર્વાસ તારા નિર્ધાર?

થાકે વર્ણવતાં જયાં શેષ, કોણ રાંક હું બહુકૃતવેષ?

અનુભવતૃપ્તિનો ઉદગાર, સૂણી હસે તે ખાશે માર!

તપસી તત્વમસિ એ દેવ, બોલો જયજય શ્રી ગુરુદેવ!